Leefplezier

Ik ben iemand die altijd graag buiten is geweest. Dat zit gewoon in me. Frisse lucht en een zonnetje op mijn gezicht, daar kan ik enorm van genieten. Ook nu ik bij Nieuw Vogelesang woon, zorg ik dat de balkondeur lekker openstaat. Zo kan ik de buitenlucht blijven voelen, dag en nacht. Ik houd van dat gevoel van vrijheid.

Ik woon nu ruim tweeënhalf jaar in Nieuw Vogelesang en voel me hier echt op mijn plek. Toen ik hier kwam wonen, merkte ik al snel dat het kleinschalige karakter me goed deed. Het is hier warm en huiselijk; je kent de mensen, maakt gemakkelijk een praatje en voelt je onderdeel van een gemeenschap. Ik heb eerder gewoond in een groot verpleeghuis daar was het voor mij te groot en voelde ik mij ongelukkiger, maar hier heb ik het gevoel dat ik ergens bij hoor.

Vandaag kwam Steef, die bij ons woont, rustig de woonkamer binnen, schuifelend achter zijn rollator. Na de lunch, waar hij heerlijk had genoten van zijn boterham en een aardappelsalade, hielp ik hem in een comfortabele fauteuil zitten. “Zou je YouTube aan willen zetten?” vroeg hij. “Ik geniet altijd zo van André Rieu, daar kan ik elke dag naar luisteren.”

Ik ben Herman, 95 jaar, en woon nu ruim een jaar in dit prachtige appartement in Leersum. Mijn vrouw en ik waren 63 jaar getrouwd. Ze wilde graag thuis sterven en met de nodige zorg was dat mogelijk, iets wat ik haar altijd heb gegund al was het zwaar. Kort daarna kreeg ik zelf een hartinfarct, en toen wist ik: het is tijd om de stap te maken. Hier woon ik met veel plezier, omringd door lieve mensen en goede zorg.

“Toen ik hier kwam wonen, dacht ik eerst: hoe zal het zijn? Maar ik voelde me meteen thuis. Mijn kamer is prachtig, vol zon, met uitzicht aan de voorkant. Het is net een hotel! Het eten is heerlijk, de zusters zijn zo aardig… Ik kan het gewoon niet beter hebben.”

Bewoonster Jantien en haar dochter Moniek nemen me mee naar de prachtige lichte studio van Jantien. “Wat een uitzicht heeft u hier!", begin ik het gesprek. “Ja, dit is ook de mooiste studio!", vindt Jantien. Jantien kijkt graag naar de lucht en de bomen; dat kan prima met de flinke raampartij met heerlijk weids uitzicht over Leersum.

Een paar keer klop ik op de deur van het appartement van Mientje. De deur gaat open “Ik kwam eigenlijk alleen maar even om te vragen wanneer het uitkomt dat ik even langskom?”, zeg ik snel. Maar Mientje zwaait de deur meteen verder open; “Kom maar binnen! U bent toch de nachtzuster?” "Nee", zeg ik. “Nou, u lijkt wel op haar hoor. Maar kom lekker zitten”, zegt Mientje enthousiast.