"Te mooi om waar te zijn!"
14 februari 2023
Leefplezier met Jantien: "Te mooi om waar te zijn!"
Bewoonster Jantien en haar dochter Moniek nemen me mee naar de prachtige lichte studio van Jantien. “Wat een uitzicht heeft u hier!", begin ik het gesprek. “Ja, dit is ook de mooiste studio!", vindt Jantien. Jantien kijkt graag naar de lucht en de bomen; dat kan prima met de flinke raampartij met heerlijk weids uitzicht over Leersum.
Jantien vertelt; “Ik hou zo van vogels kijken.” Moniek vult aan: “Jantien had zo’n grote vogelkijker.” “Ja, ik ging er geregeld op uit”, gaat Jantien verder.
“Schilderde u vervolgens ook over wat u zag?”, vraag ik. “Nee, dat niet. Ik deed andere dingen.”
Jantien vertelt dat ze vroeger zo graag met kinderen werkte; "zo fijn dat kinderen een plek hebben waar ze zichzelf mogen zijn." Dochter Moniek geeft aan dat Jantien dat coachende ook graag inbrengt in het contact met de medebewoners van Nieuw Vogelesang.
“Nou, dat snap ik wel”, zeg ik lachend; “Het zijn soms net kleine kinderen!“ Jantien moet er om lachen; ik zie aan haar dat ze er zo inderdaad het hare van denkt…
Er begint me meteen iets te dagen over iets wat ik laatst hoorde binnen Nieuw Vogelesang. “Ah, u bent die dame die dat boek heeft geschreven!” Moniek pakt het boek met de themalessen voor ‘Doelgericht Spelen’ binnen het basisonderwijs en hulpverlening er even bij en vult aan; “Daar heeft Jantien jaren aan gewerkt.” “Ja”, zegt Jantien, “toen ik met pensioen ging had ik daar alle tijd voor.”
“En daarna ging je langs hogescholen en pabo's om je boek te promoten", verteld dochter Moniek. Jantien lijkt te genieten van de gezelligheid en de gesprekjes die haar kamer vullen.
En dan gaat het gesprek al snel over op het wonen in Nieuw Vogelesang. “Ik voel me hier zo blij en gelukkig”, verzucht Jantien met een mooie lach op haar gezicht. De kleine pretoogjes lichten af en toe op. Even denk ik me in hoe fijn het als kind moet zijn geweest bij deze dame in de buurt te zijn. Ik kan me er wel een voorstelling van maken.
Moniek vult enthousiast aan; “ik weet nog dat we hier voor het eerst kwamen kijken. Het zag er goed uit en het voelde meteen goed. Toen we na de bezichtiging weer buiten waren vatte Jantien het zo mooi samen; “Te mooi om waar te zijn!”
Moniek vertelt: “Jantien kwam na een ziekenhuisopname terecht bij onder meer Nieuw Vogelesang. Er werden nog twee woonhuizen aangereikt als mogelijke optie om naartoe te verhuizen vanuit haar eengezinswoning, maar Nieuw Vogelesang stond meteen bovenaan. En wat zo ontzettend meeviel dat was de prijs. Wij dachten dat het allemaal heel duur zou zijn, maar dat viel dus reuze mee.”
Ik vraag Jantien wat voor haar maakt dat ze zich bij Nieuw Vogelesang zo gelukkig voelt. “Om gelukkig te zijn", zegt Jantien, "moet je in eerste instantie het geluk bij jezelf zoeken, maar daarnaast is het zo fijn dat hier de andere bewoners en het personeel zo leuk en aardig zijn.”
Moniek vult lachend aan dat ze even terug drie dames, haar moeder en twee medebewoonsters, beneden in de woonkamer bij elkaar zag zitten. Ze hadden gezellige onderonsjes en proestten het uit. “Een paar oudere dames die zich even uitlieten als een stelletje puberende jonge meiden. Heerlijk!
Ja, dat kan gewoon allemaal hier. We hadden ons niet beter kunnen wensen.”
